9 april 2018 - klompenpad ZoddenPad

Vandaag vond ik het weer eens tijd om een klompenpad te gaan wandelen. Dus samen met mijn klompenpad wandelvriendin het Zoddenpad bij Westbroek gelopen.

Wat er op de kaart heel recht uitziet (en daarom misschien wel wat saai oogt) is in werkelijkheid een en al genieten. Wat een heerlijk mooi, rustig en open gebied.

De auto hebben we geparkeerd op het terrein van Streekmuseum Vredegoed in Tienhoven.

Van daaruit zijn we het klompenpad, in tegengesteld richting, begonnen te lopen. 

Je komt dan snel via de Heuvellaan op de Kerkdijk waar we prachtige boerderijen hebben gezien. 

Vervolgens het Bert Bospad opgestuurd, waar het grote avontuur in de natuur begint. 

Wij hebben ruim 15km genoten van dit mooie pad en komen in de zomerperiode zeker nog een keer terug.

Meer specifieke informatie heb ik bij de foto's gezet.

Lieve wandelgroet,

Annemieke

De heuvellaan

Parallel aan de Kerkdijk

De Kerkdijk

Bert Bos-pad

Bert Bos (1946-1996) was vanaf 1991 boswachter in de Vechtstreek. Hij spande zich in om zoveel mogelijk mensen te laten genieten van de natuur. Het aanstekelijk enthousiasme waarmee hij dit deed, maakte hem een echte ambassadeur van Staatsbosbeheer. Het wandelpad van 3,5km loopt dwars door een van "zijn" gebieden, waar hij zich met hart en ziel voor inzette voor de natuur.

'Zompige Zodden'

De grote vraag naar turf heeft veel invloed gehad op het Utrechtse landschap. Stedelingen en fabrieken hadden veel turf nodig als brandstof. Voor de turfwinning werd de venige grond afgegraven of uitgebaggerd. Op die plaatsen ontstonden grote gaten (petgaten), met ernaast smalle akkers waarop het uitgegraven veen te drogen werd gelegd (legakkers). De turfwinning is doorgegaan tot ca. 1910. Nadat de turfindustrie inzakte, kreeg de natuur vrij spel.

Boeren die hun veen verkochten als turf, hielden vaak een deel van de grond in stand voor hun vee. Vaak moesten ze met paard en wagen over de smalle legakkers tussen de petgaten door, naar hun grasland. In Westbroek zijn nog een aantal van deze wagenpaden in gebruik. Sommige zijn wel 1,5 km lang en nog helemaal intact. Onder drassige omstandigheden was het achterliggende land alleen te bereiken met een boot: men gebruikte een schouw voor de mest en een melkschuit voor de melkbussen.

De petgaten worden langzaam maar zeker weer land. Staatsbosbeheer zorgt nu voor verschillende stadia van verlanding, zodat er meer afwisseling komt in deze zompige zodden. Het onderhoud ligt grotendeels in handen van boeren uit het gebied. Zij laten hier hun koeien grazen en hooien het land. Ook zorgen zij voor bloemrijke begroeiing van de slootkanten. Zo geven deze weilanden een goed beeld van het landschap van vóór de turfafgravingen. De agrarische natuurvereniging Landschap Noorderpark wil graag dat in het landschap zichtbaar blijft, hoe het ontstaan is.

Een idyllisch en gastvrij wandelaars welkom plekje van particulieren die een stukje van hun tuin in een heuse theetuin hebben omgetoverd. Hier hebben wij dan ook dankbaar gebruik van gemaakt.

--> tip: zorg dat je wat kleingeld bij je hebt! 

(Kanaaldijk) 

Tienhovensch kanaal

Aan de noordkant van de Kanaaldijk ligt het Tienhovensch kanaal. Dit kanaal is 11km lang en loopt vanaf de Kraaienestersluis bij de Vecht bij Breukelen tot natuurgebied De Zwarte Berg te Hilversum. Het moest dienen voor de ontwatering van het gebied en de afvoer van turf. Het was begin 19e eeuw de bedoeling om het kanaal via de Eemnesser Vaart te laten aansluiten op de Eem bij Eemnes, zodat een alternatieve handelsroute zou ontstaan van Amsterdam naar Amersfoort. Echter de hoge zandgronden van Het Gooi maakte dat destijds onmogelijk, zodat de aanleg van een doorgaande vaart strandde op de Heuvelrug.

@bron klompenpaden.nl

Eendenkooi Breukeleveen

Dwarsdijk

De Trouwe Waghter

Een wipmolen ten oosten van het dorpje Tienhoven in de Nederlandse provincie Utrecht. De molen werd in 1832 gebouwd ter vervanging van twee oudere molens die elders het waterschap bemaalden. Als gevolg van turfwinning en het ontstaan van de Loosdrechtse Plassen werd bemaling in het oostelijke gedeelte van de polder noodzakelijk en verrees deze molen. Tot 1948 heeft de molen de polder bemalen door middel van een scheprad. In 1950 ging de molen over in particuliere handen en werd het binnenwerk uitgebroken en werd de molen tot weekendverblijf ingericht. In 1960 kwam de molen in handen van Natuurmonumenten en deze organisatie liet de molen in 1970 draaivaardig restaureren. Sindsdien is de molen op vrijwillge basis af en toe draaiend te bewonderen. In 2011 is de molen gerestaureerd. De molen heeft roeden met een lengte van ruim 20 meter die zijn voorzien van het Oudhollands hekwerk met zeilen.

De molen heeft de naam De Trouw Waghter sinds de Tweede Wereldoorlog. Deze naam heeft de molen te danken aan de rol die de molen voor onderduikers heeft gespeeld. De toenmalige molenaar gaf door middel van diverse wiekstanden signalen door.

'De Taartpunt'

Tienhoven ligt op de overgang van veen naar zand. Archeologische vondsten wijzen uit dat het gebied al van oudsher door mensen is bewoond. Het unieke verkavelingspatroon, in de vorm van een taartpunt, is het resultaat van een conflict tussen Tienhoven en Maarsseveen in het begin van de 16e eeuw. 

In deze polder komt schoon grondwater aan de oppervlakte, waardoor bijzondere plantenen dieren in de Taartpunt voorkomen. 

Het laatste stukje! Streekmuseum Vredegoed is in de verte al zichtbaar.